Waar ben je aan begonnen?

Nee ik kreeg dit niet te horen omdat ik aan iets heel groots en moeilijks ben begonnen. In tegendeel!
Ik kreeg deze vraag - in iets andere bewoording, dat geef ik toe - van iemand die niet goed begreep waarom ik met Connecting with Nature ben begonnen. En ik moet eerlijk zeggen dat vond ik best lastig uit te leggen. Ik ga proberen het hier wat beter te doen.

In essentie is het de schuld van mijn ouders. Zij hebben mij de liefde voor de natuur met de paplepel ingegoten door mij en mijn broer veel mee naar buiten te nemen en ons te wijzen op al het moois dat er te zien en beleven is. We bouwden hutten, zochten naar sporen en hadden ons eigen stukje tuin waar we zelf mochten kiezen wat we wilden zaaien en planten.
De natuur was een vanzelfsprekend onderdeel van mijn leven en ik ben er altijd in geïnteresseerd gebleven. Maar ze - ik noem de natuur even 'ze'- is niet altijd bewust aanwezig geweest.

Toen ik als jonge communicatietrainer het hele land door reisde om trainingen te geven had ik weinig aandacht voor de natuur. Ik was met mijn werk bezig en mijn carrière. Maar toen ik een burn-out kreeg omdat ik me toch niet zo thuis voelde in de commerciële trainingswereld, was de natuur de veilige haven waar ik mezelf weer kon vinden. Eerst alleen door naar meditatiemuziek te luisteren met natuurgeluiden, maar daarna ging ik ook weer naar buiten. Ik ging wandelen, groentes kweken in potten op het balkon, kijken naar de lucht en al het moois om me heen. 
Ik herinnerde me de natuurbelevingsactiviteiten die ik geleerd en gedaan had tijdens mijn studie en de cursus eco-psychologie die ik heb gevolgd. En ik realiseerde me dat ik mijn contact met de natuur helemaal kwijt was en dat ik dit contact nodig heb om gezond en gelukkig te zijn. Sindsdien is het nooit meer helemaal weg geweest, ook al was ons contact niet altijd even intensief.

Afgelopen jaar begon het weer te knagen. Ik zag steeds meer mensen om mij heen die, net als ik, veel met hun hoofd bezig zijn, het druk hebben en constant 'aan staan'. Ze vinden het lastig om te ontspannen en hoewel ze via social media constant in contact zijn met anderen is er weinig echt contact en zijn ze zichzelf een beetje kwijtgeraakt. Ik merk het zelf ook. Als ik niet bewust naar buiten ga en de natuur met al mijn zintuigen waarneem stapelt de stress zich op en kan ik me niet goed ontspannen en opladen. Volgens de biofilie hypothese van Edward O. Wilson  (1984) is dit logisch. We hebben het als mensen nodig om in contact te zijn met de natuur en te ervaren dat we er onderdeel van zijn. Het gebrek aan contact met de natuur ervaren we onbewust als een leegte die we vullen met dingen die op korte termijn een gevoel van voldoening geven zoals snoepen, binche watchen, scrollen op social media, maar die niet structureel bijdragen aan ons welzijn. Er zijn sindsdien veel meer onderzoeken gedaan die bevestigen dat mensen die meer tijd in de natuur doorbrengen gelukkiger en gezonder zijn.

Om het belang van onze relatie met de natuur te delen  met anderen ben ik in juli vorig jaar begonnen met het plaatsen van mijn natuurbelevingsfoto's op Instagram. Sindsdien plaats ik elke dag een foto van iets dat me opvalt of raakt of dat ik leuk, bijzonder of mooi vond en dat deel ik om andere te inspireren ook meer naar buiten te gaan en de natuur in en om je heen met al je zintuigen te ervaren. Want door je te richten op al je zintuigen kom je even helemaal in het nu en kan je het contact met de natuur veel intensiever beleven. Je ontspant, je kunt je weer opladen en je krijgt meer focus. Het helpt dat we een hond hebben en ik elke dag wel naar buiten moet. Maar ook op dagen dat ik haar niet hoef uit te laten, ga ik even naar buiten omdat ik het anders mis. 

Mijn inspiratie en belevingen delen via Instagram geeft veel voldoening, maar als ik live met mensen naar buiten ga is er nog veel meer mogelijk. In het najaar heb ik bijvoorbeeld de workshop "Zet je zintuigen aan" gegeven waarin de deelnemers zelf konden ervaren wat het met je doet als je met al je zintuigen contact maakt met de natuur. We hebben gewandeld en speelse activiteiten gedaan om de natuur in en om ons heen te verkennen. Want spelen is ook heel belangrijk, maar daar zal ik meer over vertellen in een volgende blog.

Maar de vraag waarmee ik begon was niet was niet, wát doe ik, maar waaróm doe ik wat ik doe. Dat is eigenlijk heel simpel, omdat ik overtuigd ben van de helende werking van ons contact met de natuur en ik iedereen een gezond en gelukkig leven wens.