Boekrecensie: The Inner Life of Animals

In opvolging van zijn eerste boek: The Hidden Life of Trees, over hoe bomen communiceren, beschrijft Peter Wohlleben dit keer de emoties en intelligentie van dieren en hij komt tot verrassende conclusies. 

Wohlleben is boswachter in de Eiffel in Duitsland waar hij een bos beheert dat hij probeert te terug te brengen tot een oerbos. Aan de hand van zijn eigen ervaringen en ondersteund met wetenschappelijk onderzoek vertelt hij op een prachtige manier over de wilde dieren in zijn bos en zijn boerderij- en huisdieren.

Met veel empathie, humor en een scherp waarnemingsvermogen vraagt hij zich af wat er omgaat in de hoofden van dieren. Kennen dieren emoties zoals verdriet, spijt en plezier? Is het instinct of intelligentie? En wat betekent dit voor onze omgang met dieren en het eten van dieren? Het is een boek dat je verbaast, verwondert en aan het denken zet. 

Zo las ik dat muizen empathie voelen en dat dit sterker is voor familie en muizen die ze al langer kennen, dan voor vreemde muizen. Als muizen zien dat een andere muis ergens onder lijdt of wordt aangevallen, dan raken ze overstuur. En hoe beter ze de andere muis kennen hoe sterker de reactie. 

Dat varkens slim zijn wist ik al, maar dat ze zelfbewust zijn wist ik nog niet. Je kunt varkens een naam aanleren en ze weten dan dat het over hen gaat. Ook herkennen ze zichzelf in een spiegel. De meeste dieren zien hun reflectie als een ander dier of reageren er helemaal niet op. Maar varkens weten dus dat ze naar zichzelf kijken. Mensapen, dolfijnen, olifanten en kraaien kunnen dit overigens ook.

Maar dit zijn niet de enige slimme dieren. De koolmees doet alsof er een roofvogel in de buurt is door alarm te slaan, om andere koolmezen weg te jagen bij een lekker hapje eten. En wilde zwijnen zwemmen de Rijn over naar Genève als ze een jachthoorn horen, omdat er in Genève niet mag worden gejaagd.

Wohlleben wil met zijn waarnemingen en overwegingen laten zien dat elk leven waardevol is en dat we met respect om moeten gaan met alles wat leeft, of dit nu dieren of planten zijn. 

Tot slot zegt hij ook nog iets over hoe wij als mens waarnemen, dat mij zeer aansprak. Hij zegt dat ons moderne leven onze zintuigen afstompt. We worden bijvoorbeeld bijziend doordat we veel naar beeldschermen kijken en ons gehoor is minder getraind of gaat kapot aan te harde geluiden. Gelukkig kunnen we ons waarnemingsvermogen trainen door heel bewust onze zintuigen te gebruiken en onze hersenen te trainen verschillen en nuances te herkennen. Waardoor we de signalen van de natuur weer kunnen leren interpreteren.  Connecting with Nature via onze zintuigen!

---